In een gedicht van Toon Hermans: Er moeten mensen zijn die zonnen aansteken, is er een alinea waarin hij zegt:
omdat er zoveel anderen zijn
die voor de vlinders vluchten
Het deed mij denken aan de prachtige metafoor die stembevrijder Jan Kortie mij eens beschreef tijdens een retraite.
De vlinder als metafoor voor een wereld in crisis.
Een rups kan tot wel 300 keer zijn eigen gewicht per dag eten, tot hij zo opgeblazen is dat hij zichzelf ophangt en in slaap valt, waarbij zijn huid verhardt tot een cocon. In deze cocon begint zich langzaam een heel nieuw wezen te vormen, de vlinder.
Jarenlang vroegen biologen zich af hoe het in hemelsnaam mogelijk was dat deze metamorfose plaatsvindt. Na onderzoek hebben ze cellen gevonden die ze imaginaire cellen zijn gaan noemen. Simpel uitgelegd zijn dit cellen, die altijd al in de rups zaten en die zich konden voorstellen hoe het is om een vlinder te zijn. In de cocon krijgen ze de mogelijkheid om daadwerkelijk tot wasdom te komen.
Als de vlinder dan uiteindelijk uit een cocon komt, is dit een enorme worsteling. Op internet schijnt ergens een filmpje te staan van iemand die de vlinder wil helpen, en de cocon een stukje open knipt. Dit werkt helaas averechts, de vlinder komt er wel uit, maar valt dan direct dood neer. De worsteling is dus nodig om de vlinder te laten leven.
Als we dit als metafoor nemen voor de wereld in crisis, denk ik dat we in de cocon zitten. We hebben ons volgevreten en zijn bezig aan een enorme worsteling. Maar ik geloof dat velen van ons imaginaire cellen zijn, en dat wij ons kunnen voorstellen hoe het is om een vlinder te zijn.
Zo voel ik het althans.
Toen ik het gedicht van Toon Hermans las, moest ik hier aan terugdenken.
Omdat er zoveel anderen zijn
Die voor de vlinders vluchten
Ja, dat denk ik ook. Er wordt hard gevlucht voor de vlinder.
Laten wij dat als imaginaire cellen niet doen. Laten wij doen wat we kunnen om met z’n allen vlinders te worden.
Ik doe het door mensen te helpen contact te maken, door zich te leren uitspreken en hun gesprekken te bevrijden. Doe jij het op jouw manier.
Laten we ons tijdens de worsteling blijven voorstellen hoe het is om een vlinder te zijn. Net zo lang tot we wegvliegen.
Het hele gedicht van Toon Hermans kun je hier vinden op LinkedIn.
Meld je aan voor mijn wekelijkse column
Je ontvangt dan als eerste mijn nieuwste columns én blijft op de hoogte van mijn trainingen, workshops en de opleiding tot gespreksbevrijder. Leuk als je je aansluit. Je bent van harte welkom.