Het is roerig in de samenleving. We weten niet waar het heengaat en verbazen ons over keuzes die mensen maken. Bijvoorbeeld na de Nederlandse verkiezingen waar de PVV zo overweldigend won, of na de Amerikaanse verkiezingen, waar Trump veel overtuigender won dan velen hadden gedacht. En ik realiseer me dat ik vanuit mijn bubbel praat. De bubbel waarin we hier verbaasd over zijn en niet de bubbel waarin we op Wilders of Trump hebben gestemd. Ook daarover zouden wel een aantal blogs te schrijven zijn, maar dat laat ik voor nu even buiten beschouwing.
Waar ik het nu over wil hebben is een zin die ik telkens weer hoor.
We moeten beter leren luisteren.
Wat er achter deze woorden schuilt is: hoop. Als we beter horen wat de ander voelt, wil en denkt, komen we nader tot elkaar en kunnen we misschien samen verder met elkaar.
Alleen….
Om iemand te horen moet je niet alleen luisteren.
Je zult ook moeten praten.
Dichter bij elkaar komen gaat over het zien en horen van elkáár. Het gaat over het DELEN van kwetsbaarheid. En dat is heel iets anders dan dat de ander zich kwetsbaar opstelt en jij daarnaar luistert. Waarom zou iemand zich naar jou openen als jij je niet opent naar de ander?
Je moet dus niet leren luisteren. Je moet leren praten.
Want hoe doe je dat eigenlijk? Je kwetsbaar opstellen, jezelf laten zien, vertellen wat er in jou omgaat? Dat is lang zo makkelijk nog niet. En er is lef voor nodig. Om zacht te zijn, wezenlijk te zijn, jezelf te laten zien.
Hoe je dat doet, leer je in de opleiding tot gespreksbevrijder. Dichter bij elkaar komen door het voeren van het juiste gesprek.
Beter leren luisteren en beter leren praten.
Zie ik je daar?
Meld je aan voor mijn wekelijkse column
Je ontvangt dan als eerste mijn nieuwste columns én blijft op de hoogte van mijn trainingen, workshops en de opleiding tot gespreksbevrijder. Leuk als je je aansluit. Je bent van harte welkom.