Laatst ervaarde ik weer eens te meer dat het moeite kost om een gespreksbevrijder te zijn. Maar dat als je die moeite neemt, dat er echt deuren opengaan.
Ik moest een gesprek leiden voor 90 directeuren van culturele instellingen in Den Haag en de wethouder van cultuur. Ik was er enorm zenuwachtig over. Ik voelde me klein. Al die directeuren en dan ik daar tegenover.
We zouden het hebben over het weerbaarder maken van de culturele sector.
Wat niet meehielp was dat ik zelf in deze sector heb gewerkt en dus best veel mensen kende. In een andere rol. Van jaren geleden. Toen ik meer een losbol was. Ook had ik bij de grootste partij van de aanwezigen ooit gesolliciteerd voor de functie Hoofd Marketing en was ik in alle glorie afgewezen. Ik voelde me klein.
Ik sprak mijn haptotherapeut van tevoren. En ik zei: ‘Al die grote mensen en ik ben maar Tyche.’
En zij zei: ‘Ja precies. Jij bent Tyche. En zo moet je ook gaan. Het is belangrijk jezelf niet op te blazen.’ En daardoor realiseerde ik me, dat dat inderdaad was wat ik poogde te doen. Ik wilde mezelf opblazen, groter maken.
Ik ging dus als Tyche en mijn intro was ongeveer zo:
Welkom allemaal bij dit stadsgesprek over een weerbare cultuursector.
Ik merkte de afgelopen dagen dat ik erg zenuwachtig was en ik kon de vinger er niet op leggen waarom precies. Maar vanmiddag wist ik het ineens wel. Het is tweeledig.
Ten eerste ken ik een deel van jullie. Vanuit een andere rol. Ik kom zelf uit de culturele sector en ken een aantal van jullie in die hoedanigheid. Ik werkte met sommige van jullie samen en bij andere solliciteerde ik. En ik werd niet altijd aangenomen. (GELACH)
Het tweede wat mij nerveus maakt, is dat de wereld in transitie is. Een periode van verandering. En een transitie is moeilijk. Onzeker. Kwetsbaar. Je weet de lengte niet. De route is onduidelijk en waar je precies uit gaat komen is ook onduidelijk. Dus we weten niet wat er gaat gebeuren en daar moeten we mee dealen.
Dit gesprek gaat over die transitie. Hoe houden we ons staande in die transitie die zoveel onzekerheden met zich meebrengt? We hebben iets bedacht wat we met jullie willen doen….
Ik kreeg veel reacties. Ik had het veld geopend. Ik had gezegd wat andere mensen voelden en dachten. Ik had benoemd dat we onzeker mochten zijn. Ik had laten zien dat ik zelf onzeker was. Het was voor het eerst sinds een tijd, kreeg ik terug, dat ze op een prettige manier met elkaar in gesprek waren, zonder verwachtingen.
Ik schrijf dit niet uit borstklopperij. Ik schrijf dit omdat ik denk dat dit voorbeeld iets zegt over de kracht van verbindende gespreksleiding.
Ik heb weer ervaren hoe goed het werkt en wat verbinding kan doen. (namelijk deuren openen, samenwerken, bij elkaar horen in plaats van tegen elkaar zijn.)
Maar ik heb ook weer opnieuw ervaren hoe kwetsbaar het is. En hoeveel moeite je ervoor moet doen. Mijn hart klopte letterlijk in mijn keel. Het is echt spannend om je voor een groep of persoon zo kwetsbaar op te stellen.
Toch wil ik je uitnodigen dit te proberen. Ik gun jullie allemaal het gevoel wat het oplevert als je het voor elkaar krijgt. Als je iets bereikt hebt met je gesprek, in plaats van weer een gesprek te voeren met elkaar waarbij je eigenlijk niet verder komt.
Stel je nou toch eens voor…
Jouw gesprek heeft echt iets in gang gezet. Er zijn harten geraakt, mensen zijn geïnspireerd en in beweging gebracht. Ze hebben écht iets gevoeld, ze zijn gehoord, er is een vonk overgesprongen.
En daar heb jij voor gezorgd.
Omdat je iets deed wat je eigenlijk niet durfde, waardoor andere mensen ook dingen durfden te zeggen en te noemen. Omdat je afweek van het script en in het moment durfde te zijn.
Dát levert het op als je deze opleiding volgt. Dát is wat er gebeurt…
als je een gespreksbevrijder durft te zijn.
Meld je aan voor mijn wekelijkse column
Je ontvangt dan als eerste mijn nieuwste columns én blijft op de hoogte van mijn trainingen, workshops en de opleiding tot gespreksbevrijder. Leuk als je je aansluit. Je bent van harte welkom.